Badanie pola widzenia (inaczej perymetria) jest jednym z podstawowych badań oczu. Dzięki niemu możemy stwierdzić ewentualne ubytki w przestrzeni widzianej przez człowieka bez poruszania gałką oczną lub zdiagnozować choroby oczu. Samo badanie jest bezinwazyjne i bezbolesne. W trakcie badania pacjent siedzi przy specjalnym aparacie – polomierzu – ma zasłonięte jedno oko, a drugim patrzy w jeden punkt. W momencie, gdy w zasięgu wzroku pacjenta pojawi się punkt świetlny sygnalizuje ten moment osobie przeprowadzającej badanie. Co ważne każde oko badane jest oddzielnie. Badanie przeznaczone jest szczególnie dla osób, które mają problem z patrzeniem przed siebie lub nie widzą z boku i aby to zobaczyć muszą obrócić głowę.
Badanie HRT jest jednym z najistotniejszych badań w kierunku jaskry. Pozwala ją wykryć jeszcze przed pojawieniem się w polu widzenia oraz ocenić jej dynamikę. Wynik badania HRT jest barwnym, trójwymiarowym obrazem tarczy nerwu wzrokowego, co ułatwia lekarzowi okuliście interpretację stwierdzonych zmian.
Badanie na urządzeniu Pentacam pozwala stwierdzić grubość rogówki i dostarcza szczegółowych informacji o przednim odcinku oka, zakrzywieniu i kształcie rogówki. Najważniejszą zaletą urządzenia jest precyzyjny pomiar środkowej części rogówki, czyli korekcja względem ruchów oka. Badanie to jest niezwykle pomocne przy dobieraniu soczewek kontaktowych twardych, miękkich i ortokorekcyjnych.
Optyczna koherentna tomografia dna oka.
Jest to badanie całkowicie nieinwazyjne i bezkontaktowe. Bezpieczne także w diagnostyce kobiet w ciąży i dzieci. Umożliwiające obserwację najwcześniejszych zmian zachodzących w strukturach oka. Jest najnowocześniejszym narzędziem diagnostycznym, niezbędnym do wczesnej diagnostyki i obserwacji postępu terapii w takich chorobach jak: zwyrodnienie plamki AMD, retinopatii cukrzycowej, zakrzepach żyły środkowej siatkówki, zator tętnicy środkowej siatkówki.
Badanie polega na wykonaniu serii fotografii dna oka lub tęczówki po dożylnym podaniu środka cieniującego (kontrastu).
Badanie polegające na pomiarze ciśnienia w gałce ocznej wg schematu zaleconego przez lekarza.
Badanie pozwalające na ocenę grubości rogówki.
Jedno z podstawowych badań okulistycznych. Pomiar odbywa się metodą aplanacyjną lub bezdotykową.
Nieinwazyjna metoda diagnostyczna pozwalająca na ocenę zmian w gałce ocznej gdy nie można zbadać oka np. z powodu zaćmy.
Badanie na obecność nużeńca
Zaćma to zmętnienie naturalnie przejrzystej soczewki, którą mamy w oku. Najczęściej występującą postacią zaćmy jest zaćma starcza. To naturalny proces, postępujący u każdej osoby wraz z wiekiem: najpierw soczewka traci elastyczność, następnie dochodzi do postępującego jej zmętnienia i rozwija się zaćma. Najczęściej zmętnienie zaczyna się w sposób niezauważalny i nasila z czasem. Nieleczona zaćma może prowadzić do ślepoty.
Głównym objawem zaćmy jest obniżenie ostrości wzroku, które nie może zostać skorygowane odpowiednio dobranymi szkłami okularowymi W zależności od typu zaćmy pacjent może zgłaszać oślepienie przez jaskrawe światło, np. reflektory nadjeżdżających samochodów, jednooczne dwojenie a czasem paradoksalnie poniekąd poprawę widzenia z bliskiej odległości z powodu przesunięcia refrakcji w kierunku krótkowzroczności charakterystycznego dla zaćmy jądrowej.
Jaskra jest chorobą, która uszkadza nerw wzrokowy, stopniowo doprowadzając do pogorszenia i utraty wzroku. Najczęściej rozwija się powoli i przez długi czas nie daje objawów. W zdrowym oku przejrzysta ciecz wodnista krąży wewnątrz przedniej komory oka. Aby oko działało prawidłowo, w komorze musi być utrzymana odpowiednia ilość cieczy wodnistej, która zapewnia właściwie ciśnienie. Prawidłowe ciśnienie utrzymywane jest dzięki ciągłemu napływowi i odpływowi cieczy z komory. W przypadku jaskry, przepływ cieczy wodnistej zostaje zaburzony, ciecz gromadzi się, ciśnienie wewnątrz oka rośnie, co stopniowo uszkadza nerw wzrokowy.
Wśród osób szczególnie narażonych na jaskrę, możemy wymienić:
Warto skontaktować się z lekarzem, gdy pojawią się następujące symptomy:
zwężenie pola widzenia (tzw. widzenie tunelowe).
Witrektomia pozwala przywrócić prawidłowe położenie siatkówki i często jest operacją „ostatniej szansy”, ratującą wzrok. To operacyjny zabieg okulistyczny, którego ma na celu usunięcie patologicznych zmian z siatkówki i ciała szklistego.
Nazwa „zaćma wtórna” może być myląca. Sugeruje nawrót usuniętej wcześniej zaćmy a dotyczy tylnej torebki soczewki, stale obecnej w oku. U ok. 20% pacjentów, którzy poddali się zabiegowi usunięcia zaćmy metodą fakoemulsyfikacji, po kilku miesiącach, a czasem nawet latach rozwija się tzw. zaćma wtórna. Zmętnieniu ulega torebka tylna soczewki pozostawiona podczas operacji zaćmy, która ma za zadanie utrzymanie sztucznej soczewki w odpowiednim miejscu.
Jakie objawy mogą sugerować sugerować powstanie zaćmy wtórnej?
Objawy są bardzo zbliżone do początków zwykłej zaćmy:
– niewyraźne widzenie,
– spadek ostrości wzroku,
– mniej wyraziste barwy,
– wrażenie patrzenia przez mleczną szybę lub mgłę .
Co może być przyczyną pojawienia się zaćmy wtórnej??
Przyczyn może być wiele. Najczęstsze z nich to:
– wysoka krótkowzroczność i wrodzone wady siatkówki,
– choroby metaboliczne (np. cukrzyca i niedoczynność przytarczyc),
– atopowe zapalenie skóry,
– urazy lub stany zapalne gałki ocznej (zapalenia rogówki czy twardówki),
– uwarunkowania genetyczne,
– guzy wewnątrzgałkowe.
Co możemy zrobić aby zapobiec zaćmie wtórnej?
Nie mamy bezpośredniego wpływu na rozwój zaćmy wtórnej, ale styl życia również wpływa na ryzyko jej rozwoju. Zaprzestanie palenia papierosów czy zadbanie o zdrową dietę może poprawić nie tylko kondycję organizmu, ale również naszych oczu. Produkty żywnościowe, tj. marchew, ryby, jaja, brokuły, pomidory są bogate m.in. w witaminę A, która jest bardzo ważna w procesie widzenia. Promieniowanie słoneczne bardzo niekorzystnie wpływa na nasz wzrok, dlatego należy nosić okulary przeciwsłoneczne oraz nakrycie głowy, aby chronić oczy przed ostrym słońcem. Należy pamiętać również o regularnym, profilaktycznym badaniu wzroku, nawet jeśli nie mamy wady. Powinniśmy odwiedzać gabinet okulisty jeśli mamy kłopoty z czytaniem, zauważyliśmy pogorszenie widzenia albo bolą nas oczy.
Laser siatkówkowy to inaczej fotokoagulacja laserowa. Zabieg ten wykonywany jest w leczeniu różnych schorzeń siatkówki, takich jak:
Zabieg laseroterapii siatkówki zaczyna się od znieczulenia kroplami powierzchni oka i założenia specjalnej soczewki ogniskującej promienie lasera. Źródło światła lasera połączone jest z lampą szczelinową, co umożliwia lekarzowi stały podgląd dna oka w czasie zabiegu. Głowa pacjenta jest oparta na podpórce lampy szczelinowej, co pozwala na stabilizację, a dzięki znieczuleniu i założonej soczewce – wiązka lasera trafia dokładnie tam, gdzie planowano.
Diagnostyka i leczenie
Zabieg witrektomii pozwala usunąć wszelkie patologiczne zmiany z obrębu siatkówki oraz przywrócić jej właściwe położenie. Witrektomia to operacja ratująca wzrok w przypadkach uszkodzeń siatkówki, które jeszcze niedawno prowadziły do jego utraty. Przeprowadza się ją przy użyciu specjalistycznego sprzętu, pod mikroskopem.
Podczas operacji chirurg okulista wykonuje trzy niewielkie nacięcia, żeby dostać się do siatkówki. Następnie za pomocą witrektomu lekarz usuwa ciało szkliste i wpuszcza do oka inną substancję, która podtrzymuje siatkówkę i pozwala zachować kształt oka. Rodzaj wypełnienia zależy od schorzenia siatkówki – wchłania się ono po około 6 tygodniach. W zależności od charakteru schorzenia i stanu siatkówki stosuje się następnie różne zabiegi przywracające jej właściwe położeniu lub usuwające z niej patologiczne zmiany.
Laserowa korekcja wzroku jest bezpieczną alternatywą dla tradycyjnych okularów i soczewek kontaktowych. Polega na modelowaniu rogówki pacjenta, tak, aby zredukować wadę wzroku. Pacjenci, którzy przeszli zabieg laserem potwierdzają, że poprawa widzenia zauważalna jest natychmiast po jego zakończeniu. W NZOZ Mediq wykorzystujemy najbardziej zaawansowaną metodą jest ReLEx SMILE®. To krok w kierunku zabiegów bez tworzenia płatka czy usuwania nabłonka rogówki. Metoda ta koryguje krótkowzroczność i astygmatyzm krótkowzroczny, a jej innowacyjność polega na małoinwazyjnym zabiegu i szybkim procesie gojenia. Zabieg charakteryzuje się tym, że zmiana krzywizny rogówki następuje na skutek wycięcia laserem określonej warstwy rogówki, zwanej soczeweczką o grubości i kształcie zależnym od rodzaju wady wzroku. Soczeweczka usuwana jest przez niewielkie nacięcie – najczęściej od 2 do 3 mm – to natomiast zmienia kształt rogówki, co powoduje pożądaną korekcję wady refrakcji. Zabieg ten jest niezwykle precyzyjny, praktycznie bezbolesny i stanowi cenne rozwiązanie dla osób prowadzących aktywny tryb życia.
Metoda SMILE umożliwia korekcję krótkowzroczności od -0.50 D do -10.00D a w przypadku astygmatyzmu do cylindra 5.00D.
Druga metoda Presbyond służy do korekcji starowzroczności. Z wiekiem soczewka oka stopniowo traci elastyczność, co utrudnia ogniskowanie widzenia na blisko położonych obiektach. Dlatego ostrość widzenia do bliży słabnie. Już po 40. roku życia z coraz większym trudem przychodzi nam czytanie małej/drobnej czcionki czy wykonywanie bardziej precyzyjnych czynności. Pacjenci ze starowzrocznością, inaczej nazywaną też presbiopią mówią wówczas o „za krótkich rękach”, mając na myśli odruchowe odsuwanie oglądanych przedmiotów jak najdalej od oczu. Obniżona ostrość widzenia to też większy wysiłek wkładany w codzienne czynności. Powoduje to zmęczenie narządu wzroku, a więc bóle i łzawienie oczu, bóle głowy, odczucie znużenia, czy spadek koncentracji. W tej metodzie modelowanie głębszych warstw rogówki za pomocą lasera excimerowego MEL-80® następuje po odchyleniu płatka rogówki wcześniej utworzonego przy użyciu lasera femtosekundowego VisuMax®.
Do zabiegu kwalifikują się osoby, które:
Zez to nierównoległe ustawienie gałek ocznych. Jest on nie tylko uciążliwym defektem kosmetycznym, ale wiąże się z zaburzeniami widzenia jednoocznego lub obuocznego.
W zezie obraz widziany przez każde oko oddzielnie różni się od siebie. W takiej sytuacji mózg, który odpowiada za przetworzenie tych obrazów, nie jest w stanie złożyć ich w jedną całość. Wtedy pojawia się dwojenie. Obrazy w zależności od typu zeza mogą znajdować się obok siebie, jeden pod drugim albo być przesunięte pod różnym kątem względem siebie. U dorosłych podwójne widzenie jest często niwelowane kompensacyjnym ustawieniem głowy jak skręcenie twarzy lub przechylenie głowy. Jest to zawsze pozycja, w której dwojenie jest mniejsze lub nie występuje. Czasem konieczne jest stałe zasłonięcie jednego oka. W przypadku dzieci natomiast jest to głównie tłumienie jednego z obrazów, co w efekcie prowadzi do rozwoju niedowidzenia.
Leczenie polega głównie na czasowym zasłanianiu zdrowego oka, co zmusza oko niedowidzące do pracy. Niestety, u wielu osób niedowidzenie jest rozpoznawane, kiedy jest już utrwalone. W tej sytuacji nie ma obecnie skutecznego sposobu na poprawę widzenia.
U dzieci w wielu przypadkach kluczowe jest dobranie odpowiedniej korekcji okularowej. Jeśli to konieczne, stosuje się okulary pryzmatyczne lub dwuogniskowe. Niejednokrotnie nie da się uniknąć leczenia zabiegowego. Najmniej inwazyjną metodą jest podanie toksyny botulinowej, niestety – efekt utrzymuje się zazwyczaj około 3 miesięcy.
Podstawą leczenia zeza, zarówno ze względów zdrowotnych, jak i estetycznych, jest jednak zabieg chirurgiczny. Leczenie operacyjne polega na regulowaniu ustawienia oczu poprzez wzmacnianie lub osłabianie konkretnych mięśni (skracanie, przesuwanie, transpozycja mięśni lub szwy regulowane).
Iniekcje doszklistkowe preparatów anty-VEGF (Elyea, Avastin) stosuje się w przypadku chorób siatkówki, szczególnie w postaci wysiękowej zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD), w retinopatii cukrzycowej, wysokiej krótkowzroczności oraz po zakrzepach naczyń siatkówki.
Zabieg w jaskrze z wąskim, zamykającym się kątem przesączania. Wykonuje się ją w sytuacji zagrożenia całkowitym zamknięciem kąta przesączania.
Zabieg polega na laserowaniu całego obszaru siatkówki, z wyjątkiem rejonu centralnego. Stosowany w ciężkiej retinopatii cukrzycowej nieproliferacyjnej i proliferacyjnej. Celem panfotokoagulacji jest zatrzymanie lub regresja nowotwórstwa naczyniowego na siatkówce, tarczy nerwu wzrokowego lub tęczówce.
Zabieg polegający na mechanicznym usunięciu ciała obcego z oka.
Zabieg polegający na niszczeniu uszkodzonych naczyń krwionośnych i innych zmian utrudniających widzenie za pomocą lasera.
Mikropulsowa fotokoagulacja siatkówki jest najnowszą metodą laserowego leczenia schorzeń plamki żółtej.
Brodawczak to zmiana spojówkowa, którą wywołuje wirus HPV (ludzki wirus brodawczaka). Jest to jasnoróżowy guzek z wgłębieniem na szczycie lub brązowe uszypułkowane guzki. Może mieć zarówno charakter łagodny jak i zmienić się w zmianę złośliwą (choć są to rzadkie przypadki). Zabieg polega na całkowitym wycięciu zmiany.
Chirurgiczne usunięcie gradówki polega przecięciu guzka, otwarciu go i wyłyżeczkowaniu, a następnie usunięciu torebki. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu stosuje się opatrunek i miejscowo maść z antybiotykiem.
Kapsulotomia wykonywana jest w celu usunięcia objawów tak zwanej zaćmy wtórej. Zabieg wykonuje się za pomocą lasera u pacjentów, u których po operacji zaćmy z wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej doszło do zmętnienia torebki tylnej. Operacyjne usunięcie zaćmy wtórnej przez lekarza okulistę jest najczęściej spotykaną metodą leczenia tego rodzaju przypadłości.
Kaszak jest zmianą skórną o średnicy kilku milimetrów, która powstaje na skórze w okolicach mieszków włosowych, na skutek gromadzenia się łoju. Kaszaki najczęściej pojawiają się na skórze głowy oraz twarzy, często na powiekach. Zwykle są miękkie, jasne, niebolesne, przesuwalne pod skórą, mogą się z czasem powiększać.
Korekcja powiek (nazwana przez lekarzy blepharoplastyką) jest zabiegiem chirurgicznym poprawiającym opadające powieki górne i tzw. „worki” pod oczami, które powodują nie tylko starszy i bardziej zmęczony wygląd twarzy ale czasem ograniczają pole widzenia.
Warto pamiętać, że zabieg nie wyeliminuje ciemnych zabarwień powiek dolnych (podkrążone oczy), zmarszczek w kątach oczu („kurzych łapek”) i opadających brwi.
Blepharoplastyka może być wykonywana jako oddzielna procedura lub też w połączeniu z takimi zabiegami jak podniesienie twarzy (face-lift) lub podniesienie brwi.
Są choroby, które zwiększają ryzyko zabiegu korekcji powiek. Zalicza się do nich nadczynność tarczycy, chorobę Graves-Bassedova, zespół suchych oczu spowodowany niewydolnością gruczołów łzowych, nadciśnienie tętnicze, choroby serca i cukrzycę.
Skrzydlik to nadmierny rozrost spojówki, lub błony śluzowej, która pokrywa białą część oka przez rogówkę (rogówka jest przednim pokryciem oka). Skrzydlik pojawiający się na oku najczęściej posiada kształt klina. Ważne jest również to, że w większości przypadków nie powoduje on poważnych powikłań i nie wymaga leczenia. Usunięcie tej zmiany zaleca się jednak z uwagi na możliwe zaburzenia wzroku, których może być przyczyną. Część pacjentów poddaje się także zabiegom kosmetycznym usunięcia skrzydlika z uwagi na kwestie estetyczne.
Trabekulektomia to najskuteczniejsza i najczęściej stosowana operacyjna metoda leczenia jaskry. Trabekulektomia pozwala obniżyć ciśnienie wewnątrzgałkowe do tego stopnia, że postęp choroby zostaje zahamowany.